Invloeden van jazzstromingen zoals New Orleans en dixieland, alsook van big bands als die van Paul Whiteman, Duke Ellington of Count Basie waren in het Enschede van de jaren dertig van de vorige eeuw slechts zeer beperkt te bespeuren. Dat kon ook moeilijk anders, want de platenindustrie was nog onderontwikkeld, op de radio was de aandacht voor Amerikaanse muziek beperkt en de TV zou pas veel later tot de huiskamers doordringen. Live muziek was er in de regio wel, maar mondjesmaat, en het was meer – al dan niet swingende – dansmuziek dan jazz.
Het blad ‘De Jazzwereld’ maakte eind 1934 melding van een optreden van de Mac Craffords Band in het Enschedese hotel De Klomp. In hotel Eulderink in Hengelo speelden The Rambling Serenaders en de negerband van Joe Appleton, en over The Hot Rhythmics in Almelo meldde het blad: ‘De clarinetsoli van den heer Hondelink getuigen van een goede stijl en uitstekend rhythme.’ Maar deze band speelde naast jazzy stukken ook tango’s, waarbij dan een accordeon aan het instrumentarium werd toegevoegd. Sinds wanneer is er eigenlijk echt sprake van jazz in Enschede?
